Święty Szczepan

 O Boże, ze snu zmęczenia się obudziłam,

i pytam się samej siebie, czy to już koniec gehenny tej?

w związku z tymi świętami,

tymi paradami, jarmarkami?

Jakoś je przeżyłam,

męczennika nie obowiązuje msza święta dziś,

zatem nie muszę tuptać do kościoła..

Moje zmęczenie o litość woła

nic mi się  nie rymuje w wersach

a kiedy wstanę, oczy otworzę

to ujrzę swego syna chorego,

od lat niemytego,

 włosy we frafloclach,

broda do tego już prawie siwa

w kuchni przy palniku

od lat takim wizerunkiem się karmię i rzygam nim i tym  żyję,

jak mogę być pełna życia i szczęśliwa?

Od 2 stycznia, wizyta księży się zaczyna,

od centrum E aż do nas,

na facebook  parafii dokładne są daty odwiedzin,

tak wczoraj,

na końcu kazania przekazano mi w bazylice w Mogile.

Jest noc,

cicha noc,

chory syn schizofrenik się nie odzywa

i wdzięczna jestem za to,

że nachlał się piwa,

nawet tabletek mu ich nie wrzuciłam do tego.

A kuchnia wczoraj zimna była,

poza tym jednym kotletem mielonym,

wołowo-wieprzowym i ziemniakami prażonymi,

gdyż mąż cukrzyk, coś musi na obiad zjeść,

a syn schizofrenik, na zimno może wszystko wtranżolić...

W sumie to było do przewidzenia, kiedy przez 16 godzin go rodziłam,

a kiedy taki żółty ze mnie wyszedł, czy wylazł, choroba czy konflikt serologiczny, nie wiadomo

i potem,kiedy dorastał, to ileś zmarszczek na jego czole zauważyłam

i choć studia ukończył z dobrym wynikiem

i choć za granicą bywał, to i tak źle się to skończyło

i żadne modły nie pomogą.

Dobrze, że mam dwóch pozostałych synów udanych,

radę sobie dają, prezenty mi fundują,

O Boże dzięki Ci za to.

Jednego to dla choroby oddałeś.