Światowy Dzień Puszczania Bąków

 Światowy Dzień Puszczania Bąka,

widząc to, w czoło się pukam i jąkam. 

Podpowiada mi inteligencja,

że ładniej brzmi fluktulencja.

U mnie dziś z tej okazji, fasolowa ze strąka.

 

https://www.kalbi.pl/1-grudnia

https://demotywatory.pl/res/img/icons/play_circle.png

 https://demotywatory.pl/tag/pierdzenie

https://wiatrodyskretni.pl/zanim-puscisz-baka-te-5-rzeczy-musisz-wiedziec/ 

 

O pierdzeniu
Autor: Aleksander Fredro

Od pra­wie­ków w ca­łym świe­cie,
Kogo kol­ka w boku gnie­cie,
Każ­dy so­bie pier­dzi chęt­nie,
Ci­cho, smut­no lub na­mięt­nie.

Sta­ry, mło­dy, mały, duży,
Wszyst­kim dym się z dupy ku­rzy,
Każ­dy chęt­nie por­t­ki pru­je,
Bliź­nim pod nos po­pier­du­je.

Pier­dzą pan­ny, do­bro­dzie­je,
Księ­ża, szlach­ta i zło­dzie­je,
Na­wet pa­pież cho­ciaż mier­nie,
Też ka­dzi­dłem so­bie pierd­nie.

Pier­dzą lu­dzie na sie­dzą­co,
Na sto­ją­co i cho­dzą­co,
Pier­dzą na­wet przy ko­cha­niu,
By dać tak­tu jak przy gra­niu.

Kra­sa­wi­ce w wie­ku kwie­cie,
Pier­dzą ci­cho jak na fle­cie,
A po­waż­ne w wie­ku damy
Wy­pier­du­ją całe gamy.

I w te­atrze i w ko­ście­le,
W dnie po­wsze­dnie i nie­dzie­le,
I fi­lo­zof i ma­to­łek,
Każ­dy pier­dzi cią­gle w sto­łek.

Je­den prze­brał w ja­dle miar­kę
I ma w du­pie oli­wiar­kę.
Gdy chciał pierd­nąć na od­mia­nę,
Ob­srał okna, drzwi i ścia­nę.

Ten zaś smro­dzi jak nie­cno­ta,
Jak­by zjadł zde­chłe­go kota.
A kie­dy się czosn­ku naje,
To aż wia­trak w oknie sta­je.

A ten trze­ci jest w hu­mo­rze,
Kie­dy pierd­nąć so­bie może,
Więc na­tę­ża siłę całą
By po­pier­dzieć chwi­lę małą.

Tam ją­ka­ła w ką­cie stoi,
Dupę ści­ska bo się boi,
Chciał­by so­bie pu­ścić bąka,
Lecz w pier­dze­niu też się jąka.

Jed­nym sło­wem w ca­łym świe­cie,
Kogo bzdzi­na w du­pie gnie­cie,
Wszy­scy niech se pier­dzą chęt­nie,
Ci­cho, smut­no lub na­mięt­nie.  

 źródło: https://poezja.org/wz/Aleksander_Fredro/24554/O_pierdzeniu

*

Odwaga do Zmian

Dzień po dniu w Al-Anon II

na dzień: 1 grudnia

    Od długiego czasu Al-Anon był pierwszym miejscem, w którym po wysłuchaniu moich żalów ludzie zaprosili mnie, abym przyszła ponownie. Jestem tak wdzięczna, że to zrobili, bo Al-Anon był moją ostatnią nadzieją – myślałam, że się zabiję, jeśli nie zrobię czegoś z alkoholizmem w moim domu. Później, gdy członkowie poprosili mnie o zrobienie kawy, byłam szczęśliwa, mogąc zrobić cokolwiek, by odpłacić za ich miłość; choć żadna odpłata nie była wymagana. Kochali mnie, niezależnie od tego, czy angażowałam się w służbę, czy nie, kochali mnie nawet wtedy, gdy ja siebie nie potrafiłam kochać. Al-Anon jest jedyną sprawą w moim życiu, której się poświęciłam, jedynym miejscem, gdzie zawsze czuję się dobrze. Kiedy pełnię służbę, widzę siebie coś osiągającą, dającą, otrzymującą, wzrastającą. Widzę mój postęp, gdy uczę się, jak się uczyć, a kiedy te lekcje stają się częścią mnie, wnoszę je do każdej sfery mojego życia. Lubię dziś myśleć o tym, że udaje mi się dzięki służbie współtworzyć rozwój Al-Anon. Nie robię Al-Anon przysługi; Al-Anon robi przysługę mnie. Naprawdę przyprawia mnie o dreszcze pamiętanie o tym. Pozwolono mi być częścią tego wszystkiego! Wy daliście pozwolenie!

Przypomnienie na dziś

    Słuchanie, słyszenie, myślenie i czytanie o duchowym przebudzeniu jest przyjemne, ale jeśli rzeczywiście chcę skarbów, jest coś, co mogę w tej sprawie zrobić: mogę się zaangażować.

„Kiedy się uczymy coś robić, uczymy się, robiąc to”.

Arystoteles 

----

Fasolka po bretońsku,bezmięsna, kompot ze śliwek, pączki