Dzień Zaduszny

 Dusze w zaświatach jęczą,

jeszcze stoją przed tęczą.

O modlitwę proszą,

w czyśćcu się unoszą,

gdyż grzechy ich dręczą.

*

 Zawsze mi się wydawało, że bliscy, którzy odeszli, są tam gdzieś w niebie i patrzą na nasze zmagania z rzeczywistością ziemską i nam pomagają. Liczyłam na Was, ojcze mój ziemski, Leonie i matko Józefo, którzy już tam w zaświatach jesteście.

Jednak trochę poczytałam i jest zupełnie odwrotnie.

To my mamy się za  Was  modlić, tu na ziemi.

A niech to gęś kopnie.

Zaduszki – co to za święto?

 Z https://www.rodzice.pl/zaduszki-wiersze/

Chociaż przyjęło się, że to 1 listopada obchodzimy Święto Zmarłych i z tej okazji odwiedzamy cmentarze, to tak naprawdę obchody te powinny przypadać na 2 listopada. Według tradycji kościelnej Wszystkich Świętych to uroczystość ku czci przede wszystkim oficjalnych świętych, kanonizowanych i beatyfikowanych, a także anonimowych dusz, które dostąpiły łaski zbawienia i znalazły się w niebie. Natomiast 2 listopada, czyli w zaduszki, to Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. Tego dnia zgodnie ze zwyczajem wierni modlą się o zbawienie dla dusz, które pokutują w czyśćcu.

Tradycja zaduszek ma swoje źródło prawdopodobnie jeszcze w wierzeniach przedchrześcijańskich, pogańskich. Mniej więcej w tym samym momencie w roku już od wieków na terenach polskich odbywały się przeróżne obrzędy związane z kultem zmarłych i przywoływaniem zbłąkanych dusz. Rytuały zwane “dziadami”, znane dziś głównie z dramatu Mickiewicza, były szczególnie popularne na wschodzie kraju, gdzie przetrwały aż do XIX wieku. 2 listopada przygotowywano dla duchów jedzenie i napoje, aby zjednać sobie ich przychylność i ulżyć czyśćcowym mękom. Wierzono, że noc z 1 na 2 listopada jest wyjątkowa i wiąże się z przesileniem zimowym, kiedy to na ziemię przybywają goście z zaświatów. 

       

adZ Wikipedii

 Z Wikipedii:

Uważa się, że obrzędowość Zaduszek ma genezę przedchrześcijańską. Germanie, Celtowie oraz Słowianie zachodni organizowali jesienią uroczystości ku czci zmarłych. Niektórzy uczeni wiążą dzień 2 listopada z obrzędowością celtycką, ponieważ rok kalendarzowy i obrzędowy Celtów rozpoczynał się w listopadzie. Na całym świecie zwyczaje zaduszkowe nawiązują do żałobnych uroczystości pogańskich, niekiedy z elementami obrzędowości przedchrześcijańskiej^[3]. Dlatego niekiedy w nauce używa się pojęcia „zaduszki” dla świąt, uroczystości, obrzędów, ofiar czy modłów poświęconych zmarłym, obchodzonych na całym świecie i we wszystkich epokach^[4].

Obrzędowość przedchrześcijańskich uroczystości ku czci zmarłych, w różnych społecznościach i kulturach, była świadectwem przekonania, że śmierć nie unicestwia człowieka całkowicie, a tylko zmienia jego sposób istnienia. Przybierało to najprzeróżniejsze formy wiary w życie pozagrobowe, aktywność pośmiertną dusz a także możliwość powrotu zmarłych na ziemię. Obrzędy te były również przejawem kultu przodków, którzy mieli z zaświatów wpływać na ludzi żyjących – sprowadzać pomyślność lub nieszczęścia. Przez odpowiedni obrzęd można było zaspokoić potrzeby zmarłych, okazać im pamięć i szacunek oraz pozyskać ich przychylność^[4]. 

 

*

 Dawniej wierzono, że cmentarza pod żadnym pozorem nie należy odwiedzać o godzinie 3:00 i 4:00 nad ranem, bo w tym czasie rzekomo może dojść do manifestacji zmarłych dusz. Przebywając wśród mogił w tych newralgicznych porach możemy słyszeć niepokojące dźwięki i obserwować zdarzenia.

 https://www.rodzice.pl/zaduszki-wiersze/

To dobrze, że o tym wiem , znicze paliłam na parapecie,

 w nocy z wczoraj na dziś, w tych godzinach spałam

i żaden duch ani sen o zmarłych, mnie nie odwiedził.

Należy się dziś za dusze w czyśćcu modlić,

to róbmy to.Właśnie teraz mszy z Jasnej Góry słucham,

jak zresztą prawie codziennie.

 https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-02a.php3

*

Odwaga do Zmian

Dzień po dniu w Al-Anon II

na dzień: 2 listopada

    W Stopniu Drugim jest napisane: „Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może nam przywrócić równowagę ducha i umysłu”. Ostatnio usłyszałem na mityngu parafrazę tego Stopnia w sposób dokładnie opisujący moje doświadczenie: „najpierw przyszedłem, potem zacząłem »przychodzić do«, a wreszcie doszedłem do wiary”. Podróż ku Sile Wyższej odbywała się stopniowo, tak że w dużej mierze nie miałem świadomości jej przebiegu. Nie było olśniewającego światła, gorejącego krzewu – tylko stopniowe ustępowanie mgły, w której żyłem przed odnalezieniem zdrowienia w Al-Anon. Podobnie jak mój przyjaciel ze wspólnoty, najpierw przyszedłem, przynosząc do Al-Anon swoje ciało, a nie swoją wiarę. Potem, kiedy już tu byłem, ostatecznie doszedłem do wiary, że nie jestem sam we wszechświecie. Była i jest w tym moc, ruch, energia, która może dać mi środki do tworzenia radosnego i produktywnego życia. Wystarczy, że tylko poproszę o opiekę i będę mieć otwarty umysł.

Przypomnienie na dziś

    Pojawienie się wiary w moim życiu było stopniowym procesem. Ten proces trwa i każdego dnia coraz bardziej się rozwija, gdy jestem na to otwarty. Być może uświadamianie sobie tego procesu pomoże mi, gdy będę niecierpliwy z powodu wzlotów i upadków mego życia.

„Uważam, że na tym świecie to, gdzie stoimy, nie jest tak ważne jak to, w którym kierunku idziemy”.

Oliver Wendell Holmes 

 codzienne-motywacje.pl

~~~~~~~~~

Kotlet de volaille usiłuję dziś utłuc z masłem w środku ,

 karotka i prażucha ziemniaczana z pietruszką.

Nieśmiertelny wafel na deser, śliwki w czekoladzie mam i krówki

a sama się uraczę mandarynkami zalanymi grunwaldówką.